Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, dede harman içinde, Nene evlek içinde. Evleğe zerzavat ektim gül çıktı. Gülü ektim har battı.Harı çektim verdim kıza, gül koktu, gülü gören kız naz etti.Nazlı mazlı giderken vardı harmana ,orda bir laf etti bir laf etti duyana, sonra sözü verdi anaya.
Kendi nazlı , bir o kadar işveli köyün genç kızlarından biri Gül güzeli, deli dolu eh biraz da çılgın, genç ya biraz da içi içine sığmayan Gülnaz adlı kız varmış.
Dost canlısı imiş , ama yetmezmiş bir tek insan sevgisi aslında.
Tatlı dilliymiş ,güler yüzlüymüş aslında.
İşte sağı solu belli olmazmış. Küsermiş dostları ,kırılarlarmış ;koşarmış onların arkalarından.
Gün gelmiş. İnatçılığı tutmuş Gülnar'ın.
Ne anası durdurmuş, neyse gençlik demiş.
Ne dostları durdurmuş ,ee..yapar ki demişler.
Bir köyün delisinin gözüne batmış . yaptıkları.Durdurmak istemiş. O bilmiş canı acıyacak. Gülü kesmiş. Hem eli acımış dikeninden , hem dili acıymış sözlerinden.
Devam etmiş.
Ne mi yaptı? Anlatalım size.
Harmandaki arpayı henüz kellesi göğermeden sararmadan dirmiş .Anası babası kızmış.
Yetmemiş ağıldaki arpalari kuzulara vermiş. Anadan babadan izin almadan.
Ağıldaki Kuzuyu itmiş kızarak. Taş gelmiş önüne. Kuzu bir tekme atmış. Değmiş Gülnar kızın kafasına. Acımış. Ağlamış. Sızlanmış.Eee bulmuş belasını.
"Az öteye git hele"demiş kuzuya .Bilmez ki acıttığın yerden acınacığını .Kuzu dile gelmiş.
" Sende bizi acıttın . Belki biraz akılanırsın . "
Demiş minik güzel kuzucuk.
Gülnar;
"Ama ben bilmez idim sendeki can ,benim ki kadar tatlı olduğunu. "
Biraz pişman olmuş ki bir de ne görsün bütün kuzular hepsi konuşuyor, yaptıklarını bir bir anlatıyorlarmış.
Gülnar az ileride arpaların canını yaktığını kuzular dile gelince anlamış. O arpaların canının acıyacağını bilmemiş.
Hep bastığı bir dal çimenin , kopardığı bir gülün ağlayacağını , bir hayvana zarar verdiğinde canının yandığı bilmezmiş. Ta ki kuzucuk dile gelene kadar.
Neyse sıra kırdığı gül dalı gelmiş aklına geç olsa da.
Gül yüzüne bile bakmamış.
Gül yüzlü olmak için gülen gözle bakmak lazımmış.
Ağlamak nafile.Gülün içi geçmiş. Canının acısından ağlamaktan. Kalbini ve gönlünü almak için o gece hep yanında uyumuş.
Siz siz olun çocuklar sevgi ile yaklaştığımız her canlıdan yüzünüze sevgi geldiğini unutmayın. Güzellik güzel davranmakta.
Gökten üç elma düşmüş biri yazanın başına, biri dinleyenlerin başına, biri de gülen gözle bakıp, sevgi dokunmayı bilenlerin başına.
Berat BİNGÖLLÜ
Elaziğ Anaokulu
Okuloncesi Öğretmeni.
