Zaman zaman içinde, kalbur saman içinde. Çocuk oynar evinde, oradan geçti Oduncu. Oduncu beni korkuttu. Tüm oduncular içinde. Acele macele koştum gittim çerçiye. Çerçi verdi bebeği, aldım geldim beşiği. Söyledi Türküleri. Uyuttu beni ninnilerle.
Evvel zaman için de kalbur saman içinde uzak diyarlarında birinde yemyeşil bir köy varmış. Bu köyü uzaktan görenler hayranlıkla bakarlarmış. Uzaktan görenler bu köyün insanlarının mutlu ve huzurlu düşünsellerde bu köyün kendi içinde dertleri varmış. Çocuklarını başka memleketlere gönderip okutmazlarmış.
Gel zaman git zaman köye yaşlı bir çift gelmiş. Köylü ile kısa sürede bu aile kaynaşmış. Öyle ki isim bile takmış köylü bu güzel çifte.
’’Ballı Nene’ ’ve’’ Şeker Dede’’yi gören köylü güzel sohbetlerini dinlemek için gittikleri köy yerlerinde tatlı tatlı dinlerlermiş onları. Ceplerinde hep bir şey olurmuş. Köylü de hem o küçük kurumuş üzüm, incir, cevizleri, eşbabiye ,gahı seve seve yerlermiş .Onlarda koşarlarmış yaşlı çiftin her zaman yardımlarına.
Gel zaman git zaman bizim Ballı Nene ve Şeker dede köylünün okuma ve meslek edinme ile ilgili tavrını anlamışlar. Karı koca kara kara düşünüp dururlarmış.
Bir gün Ballı Nene kuzinenin üstüne güğümü koymuş. Su kaynıyormuş. Çaydanlığa tam koyacakmış çay yapsın o su ile güğümü kaldıramayacağını anlamış. Güğümdeki su fokurdarken ses duymuş. Kapağını açmış. Kimse yok. Etrafa bakmış. Odunlara doğru yaklaşmış. Köylünün getirdiği odunlarmış.
Odun
‘’Ballı Nene Ballı Nene yardım et benim köylüme
Çıktım üzüm bağına
Kurban olam taşına
Erikte yokmuş taşlarım,
Tandırı yemiş beş gardaşım
Beş gardaş koşmuş dağa taşa
Tüm nimetler konmuş başa
Evile çevire
Allah bizim köylümüze iyilik vere.
Ahh Nene Nene
Olanları bir dinle hele’’
Ballı Nene şaşırmış kalmış. Odun onunla sohbet ediyormuş.
’’Odun sen mi konuştun?’’ demiş.
’’Evet, Ballı Nene çok üzgünüm. Bize ancak sen derman olabilirsin. Benim geldiğim aile çocuklarını meslek edindirmek için okutmazlar. Gençler hep üzülür. Âmâ nafile. Büyük okul okumak için ise başka başka memleketlere gitmek gerek. Bizim köyde uzağa gençler okumaya giderse, orda evlenir derler. Köye dönmezler. Köyde bağ bahçe hiçe çıkar diye korkarlar. Gençler hiçbir zaman hayallerine kavuşamazlar. Bu köylü seni dinler Ballı Nene. Bu köylü Şeker Dedeyi sever sayar. Gel siz buna çare bulun ‘’demiş. Masal bu ya Odun öyle ağlamış öyle ağlamış ki diğer odunları ıslatacakmış. Odunu uzak dağın tepesine bırakmış. Bakmış Nehir olmuş. Ballı Nene Düşünmüş taşınmış. Bir yol bulmuş kendince.
Akşam Şeker Dede gelmiş. Ballı Nene olanı biteni bir bir anlatmış. Hemen
Köylüyü evlerine çağırmışlar. Önce oturmuşlar sohbet etmişler.
Şeker DEDE;
‘’Ah Köylüm, vah köylüm başımıza neler geldi. Köyün ilerisinde önce küçük dere iken siz deyin Hazar Gölü, ben Fırat Nehri mi Dicle Nehri mi? desem. Daha da büyüyor. Korkuyorum Karadeniz olacak sanki. En iyisi gelin köyde okumuş evlatları olanlar haber versin çocuklarına. .Bir çare bulsunlar. Üstünden köprüsü olsa, altında gemisi. Bir ucu Kömürhan’a baksa, bir ucu Gülüşkür’e ‘’demiş.
Köylü hepsi birbirine bakmış. Utanmışlar sıkılmışlar. İçlerinden biri;
‘’Şeker Dede iyi dersin hoş dersin. Ama biz evlatlarımızı yaban ellerde okutmayız. Sonra bağımıza bahçemize kim bakacak. Daha gelmezler. Bilmez misin?’’
Şeker Dede;
’’Evlat okuyan evlat hem sana hizmet eder, hem Devletine, hem de bağına bahçesine. Yeter ki sen doğru evlat yetiştir. Doğru duvar yıkılmaz. Çocuklarınız doktor, öğretmen, mühendis, hemşire daha niceleri olsalardı kötü mü olurdu? ‘’ demiş.
Köylüler çok utanmışlar. Yaptıkları onlara ders olmuş. Artık kız, erkek çocuk fark etmeden çocuklarını okutmuşlar.
En kısa zamanda o su deniz olmadan Devlet kocaman bir köprü yapmış. Üzerinden gençler okullarına daha kısa zamanda gitsinler, diye. O gün, bugündür o köprüye’’ Ballı Nene Köprüsü ‘’derlermiş.
Gökten üç elma düşmüş biri okuyana, biri yazana biri de hem okutup hem yazdırana …
Berat BİNGÖLLÜ
ELAZIĞ ANAOKULU
OKULÖNCESİ ÖĞRETMENİ
