Toplumların değişim dönüşüm süreçlerinde eğitim en önemli belirleyici bileşendir. Eğitim, amaçlara ulaşmada yavaş ancak kapsamı ve sonuçları açısından güçlü bir momentuma sahiptir. Gelişmenin dinamiklerini canlı tutan ve kitlesel yaygınlığı nedeniyle değişime ivme kazandıran eğitim; sürdürülebilir yapısal reformlara hep öncülük etmiştir. Bunu iyi kullanan toplumlar bugün gelişmiş ülkeler arasında piramidin en üst kısmında yer almaktadırlar.
Yüzyılımızın geometrik gelişim süresinde yeni kavramlar ve pratiklerin devreye girmesiyle tüm sektörler yeni bir yapılanmaya gitmişlerdir. Özellikle teknoloji odaklı gelişmeler tüm bilinen kural ve yöntemlerin ihtiyaçları karşılamada yetersiz bırakmıştır. Bu durum teknoloji odaklı çalışan sektörlerle geleneksel yöntemlerle çalışan sektörler arasında rekabet kurallarını alt üst etmiştir. Zaman ve kalite açısından üstün hale gelenlerin lehine makas açılmış ve bu da aslında yıllardır tartıştığımız küreselleşmenin ilk kıvılcımlarındandır. Sanayi devrimini ıskalayan bazı ülkeler ikinci bir bariyerle karşılaşmış önce bir şaşkınlık sonra da adaptasyon sürecine girmişlerdir. Gelişmeler sanayi devrimine göre daha hızlı gerçekleşmesine rağmen özellikle bazı ülkeler teknolojiye büyük yatırımlar yaparak süreci iyi yönetmişlerdir. Eğitim ve onun önemli bileşeni olan Ar-Ge çalışmalarına önem veren ülkeler bu süreci iyi kullanıp teknoloji pazarının önemli aktörleri haline gelmişlerdir. İlk akla gelen ülkeler Çin, Güney Kore ve Singapur gibi Uzakdoğu ülkelerini sayabiliriz.
Bu sürecin dünyayla entegrasyonu ve yönetilebilir olması açısından eğitim ayağının sağlam olması gerekir. Değişimi iyi planlayarak kitlelere ulaşmayı sağlayacak tedbirleri alarak öğretilebilir bir mekanizmayı kurmak ancak sürdürülebilir kaliteli bir eğitimle mümkündür. Artık klasik eğitim anlayışı ile mesafe kat etmek pek mümkün değil. Hızlı, sonuç odaklı ve analitik düşünme becerisine sahip yeni nesil ile karşı karşıyayız. Değişim döngüsü içerisinde yeni becerilere sahip bireyler yetiştirmek daha önemli hale gelmiştir. Maddi olarak onları desteklemek, yönlendirmek gibi birçok enstrümanı devreye sokmak bu süreç için önemlidir. Artık birçok sektörün insan kaynakları departmanları milliyetine bakmadan daha nitelikli bireylerle çalışmak arzusundadırlar.
Son yıllarda birçok ülke eğitim alanında değişimler yapıyor. Çeşitli disiplinlerdeki okuryazarlığın kalitesini artırmaya yönelik tedbirler alıyorlar. Ülke olarak bizler de bu yeni değişime ayak uyduracak düzenlemelerin yapılması önem arz ediyor. Bir kısmı yapılıyor ancak aşağıda belirtilen özellikle 21.yüzyılın gereksinimlerini karşılayacak bilgi ve becerileri bireylere kazandırmak bizi gelişmiş ülkeler liginin üst katmanlara daha sorunsuz taşıyacaktır.
Farklı bakış açıları olsa bu becerilerin en önemlileri şunlardır:
- Okuma/ Dil becerileri
-Fen ve matematik okuryazarlığı
-Finansal okuryazarlık
-Eleştirel düşünme ve problem çözme
-Yaratıcılık ve yenilikçilik
-İletişim ve işbirliği
-İnisiyatif kullanma ve kendini yönlendirme
-Sosyal kültürel arası beceriler, liderlik ve sorumluluk
- Üretkenlik ve hesap verebilirlilik
-Kararlılık/ Dayanıklık
-Medya, enformasyon ve ICT okuryazarlığı
Dünya çapındaki çeşitli forumlarında eğitimin geleceği üzerine çalışan kişi ve kuruluşlar sınırlı da olsa eğitimde bir paradigma değişiminin elzem olduğunu öneriyorlar. Bu değişimi her toplum kendi gerçekleriyle orantılı ancak evrensel bir bütünlük içinde yaparsa daha başarılı olur diye düşünüyorum. Çünkü eğitim eskiye göre daha dinamik bir süreci yaşıyor. Bu sürecin kazanımları orta ve uzun vadede ekonomik ve beşeri bir katma değere dönüşebiliyor. Bu nedenle dünyadaki gelişmeleri, teknolojiyi ve toplumsal beklentileri iyi takip etmek ve yönetmek gerekir. Zaman günümüzde öyle hızlı akıyor ki küçük stratejik hatalar veya ihmallerin faturası ağır olabiliyor. Hele konu eğitimse…
