Hükumet, yarından itibaren 4 günlük bayram tatilinde sokağa çıkma yasağı kararı aldığını pazartesi günü açıklamıştı. Karar, muvafık/muhalif genel itibarı ile ülkede memnuniyetle karşılandı. Çünkü korona virüs tehlikesi henüz geçmiş değil! Önlem alınmasa pekâlâ daha şiddetli geri dönebilir. Daha fazla can yakabilir. Daha kapsamlı/uzun süreli yasaklara mecbur bırakabilir.
Ancak kararı yanlış bulanlar da az değil!
Kimileri pandemiden olumsuz etkilenen ekonominin, başta turizm sektörü olmak üzere birçok açıdan ticaretin canlanmasına neden olacağını öne sürerken,
Kimileri de bayramda olsun eş, dost, akraba ziyaretinin engellenmesini doğru bulmadıklarını basın ve sosyal medya aracılığı ile dile getirdiler.
Eleştiri sahiplerinden tanıdığım kimselerin çoğu şayet yasak konulmasaydı bayramı sanıldığı gibi öyle ana-baba, kardeş, akraba ve arkadaş ziyareti ile geçirecek anlayışta değiller. Serbest olsaydı birçoğu bir tatil merkezinin yolunu çoktan tutmuş olacaklardı.
Çeşitli sosyal / ekonomik ve geleneksel nedenlerle bayramda tatile gitmeyenler/ gidemeyenler ise, artık eskisi gibi sıla-i rahime önem vermiyor, çok azı dışında yakın akrabaları dahi ziyaret etmiyorlar. Bu kesimin bayram ziyareti nedeni ile yasak kararını eleştirmeye hiç hakları yok!
Serbest olsaydı da çoğu anne, baba, kardeş, amca, dayı, teyze, hala ziyaretinden ziyade ekonomik ve sosyal statü itibarı ile kendilerinden yüksek veya eş, ya da iş ve menfaat ilişkileri bulunan arkadaşlarını akrabalarına tercih ederek, onlarla görüşeceklerdi.
Hem de oturdukları daire, rezidans ve villa ile, bindikleri araba, giydikleri elbise ve ayakkabılarla nispet yaparak, hava atarak…!
Bir de beyler/bayanlar Ramazan’da oruç tuttu, teravih kıldılar ya…Artık hava atsalar da yeridir. Heybelerini epeyce sevap doldurdular akıllarınca...
Hayır! Bin kere hayır. Bu insanların kararı eleştirmeye hiç mi hiç hakları yok!
Üstelik bunların çoğu; af, infak, müsamaha, sıla-i rahim… denilince mangalda kül bırakmayan sözde dindar, muhafazakâr insanlar.
Kala kala bayramlarda bir araya gelinen akrabalarla son yıllarda zaten oldukça azalmıştı görüşmeler.
Ana, baba kısmen olsa da; kardeş, dede, amca, teyze, dayı, hala… çoğunlukla zaten yoktu ziyaret listelerinde.
Allah koronavirüs aracılığı ile bu şımarık, azmış, görgüsüzlere; “Biri birinizi yiyiyor; affetme, bağışlama, kucaklaşma günleri olan bayramlarda bile zaten gitmiyordunuz biri birinize. Misafir kabul etmiyordunuz. Alın size evlatlarınızla bile görüşmenizi yasaklıyorum…” dedi.
Başkalarına nasihat eden, ayet/hadis okuyan/paylaşan bu insanlar Kur’an’ın ifadesi ile adeta “kendi nefislerini unutmuşlardı…”
Yine Kur’an’da birçok ayette vurgulanan;
“…Allah'tan korkun ve akrabalık bağlarını kesmekten sakının. Şüphesiz ki Allah, sizin üzerinizde tam bir gözeticidir." uyarıları ile, Peygamberimizin; “Akrabasıyla ilgisini kesen kimse cennete giremez.” ” İçlerinde akrabalık bağını koparan kimsenin bulunduğu bir topluluğa rahmet inmez.” (Buhari, Müslim) gibi onlarca hadiste vurgulanan emirlerini unutmuştuk.
Dilerim dünyayı kasıp kavuran koronavirüs salgını bizlere gerekli dersi vermiştir.
Dilerim bu salgın büyümeden, daha fazla can yakmadan ülkemizi ve tüm dünyayı terk eder.
Dilerim artık sofralarımız, Efendimizin misafirsiz oturulmayan sofrasına biraz olsun benzer…
Zira insana, hayvana, denize, topyekûn doğaya yaptıklarımızla bunu fazlasıyla hak etmiştik.
Rabbim mübarek arife günü hürmetine, bu ayda nazil olan Kur’an hürmetine bizleri ders/öğüt alanlardan eylesin. Beterinden saklasın.
Esirgesin, bağışlasın.
Affedilmiş olarak bayrama ulaştırsın.
Yasağın olmadığı, sıla-i rahimin hayatlarımıza geri döndüğü bayramlara erişmek niyazı ile…
Bayramımız mübarek olsun.
