'Engelimi Aşmak İçin Destek Ol'
Mutlu Yaşam Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği ile Özel Telepati Özel Eğitim Okullarının birlikte hazırladığı programda özel çocuklarımızla buluştuk.
Özel Telepati Özel Eğitim Ve Rehabilitasyon Merkezi ve Mutlu Yaşam Yardımlaşma Ve Dayanışma Derneği'nin birlikte hazırladıkları 3 Aralık Dünya Engelliler Günü Elazığ Belediyesi Mamuratülaziz Salonunda “Engelimi Aşmak İçin Destek Ol” diyerek muhteşem bir program düzenlendi.
Özel Telepati Özel Eğitim Ve Rehabilitasyon Merkezi ve Mutlu Yaşam Yardımlaşma Ve Dayanışma Derneği'nin birlikte hazırladıkları 3 Aralık Dünya Engelliler Gününde Ak Parti İl Başkanı Ramazan GÜRGÖZE ile çok sayıda STK Başkan ve Yönetim Kurul üyeleriyle engelsiz bir dünyaya gönül veren güzel insanlardan oluşan içtenlikli bir katılımcı, nezih bir mekan olan Mamuratülaziz Salonunda “Engelimi Aşmak İçin Destek Ol” dediler…
Özel Telepati Özel Eğitim Ve Rehabilitasyon Merkezi ve Mutlu Yaşam Yardımlaşma Ve Dayanışma Derneği Başkanı Fasih KARAKAYA'nın açış konuşmasında, özel eğitim rakamsal verilerle, Elazığ'da Özel eğitimin tarihsel gelişimi, bu süreçte katkı sağlayan kurum, kurluş, dernek ve şahıslara teşekkürle devam eden konuşması sonrasında engelli çocuklarımızın etkinlikleri ayakta alkışlandı.
Drama tarzı etkinlik, karaoke şarkı ve marşlarla izleyiciler coşarken, eğitimle alınan mesafeyi görüp takdirlerini ifade ederken, gecede Mutlu Yaşam Yardımlaşma Ve Dayanışma Derneği yönetim kurul üyesi olup, aynı zamanda bir engelli anne olan, Gönül GEVANCI'nın yaptığı “ÇIĞLIK” konuşması iz bıraktı.
ÇIĞLIK
Bir çığlık bırakıyorum, buraya! Bakalım kimler duyacak? Cümleler yetmedi maalesef, kendimizi anlatmaya. Birde çığlık atalım belki duyan olur diye. Cümleler yetersiz kaldı bizi kendilerine yük olarak görenlere. Allahın bize verdiği bu melekler için elimizden gelenin en iyisini yapmaya, çalışırken tek istediğimiz dışlanmamaktı. Aslında bu çok mu büyük bir talep acaba! Anlamıyorum. Çocuklarımıza eğitimi sadece akademik olarak mı vermeliyiz. İçerisinde merhamet, sorumluluk, empati ve sevgi de olmamalı mı sizce.Okulda , parkta, mahallede engelli arkadaşlarından kaçan çocukların olması ne acı.Engelli arkadaşlarına sahiplenmekte ,eğitimin bir parçası haline gelmemeli mi sizce? Empati ve sorumluluk gibi kavramları aşılamayan, bunu çocukların tercihine bırakan anne ve babaların olması. Ayrıca tartışılması gereken ayrı bir sorun; maalesef ne kadar uğraşsakta toplumu bilinçlendirmek konusunda yerimizde sayıyoruz. Engelli bir arkadaşını görünce köşe bucak kaçanlar kendilerini bizden önde görenler evet doğrudur, biz hep muhtacız ; merhamete, ilgi ve alakaya. Ama biz yinede tertemiz, saf ve masum kalplerimiz ile uzatacağınız eli bekliyoruz. Tek farkımız sadece sizler kadar hızlı değiliz. Aslında tutarsanız elimizden belki kim bilir onu da yapabiliriz. İçimizde ki kocaman umuda bir ışıkta siz yakın.Ve bir çığlık bırakıyoruz buraya SESİMİZİ DUYUN DİYE!