Padişah vezire sormuş: vezir! Demiş
-Eğitim mi önemli... Cibilliyet (soy-sop-mezhep) mi?
Vezir düşünmeden cevap vermiş:
-Cibilliyet padişahım.
Padişah memleketin her yerine tellallar çağırtmış.
-Duyduk duymadık demeyin en iyi hayvan eğiticisine yüz kese altın...
En iyi hayvan eğiticisi padişahın huzuruna çıkarılmış.
Padişah hayvan eğiticisine sormuş:
-Bir kediye tepsiyle servis yapmayı ne kadar zamanda öğretebilirsin?
-Altı ayda öğretirim padişahım.
Altı ay dolmuş, huzura alınmış.
Padişah:
-Öğrettin mi?
-Öğrettim padişahım.
Saray erkânı toplanmış, kedi elinde tepsi servis yapmaya başlamış, tam vezirin önüne gelmiş; padişah yine vezire sormuş: vezir! Demiş.
-Eğitim mi önemlidir cibilliyet mi?
Vezir padişahın sorusuna cevap vermeden önce cebinde hazır tuttuğu fareyi yere bırakmış. Kedi tepsiyi attığı gibi farenin peşinde koşmaya başlamış. Tabi altı aylık eğitimde boşa gitmiş.
Vezir cevap vermiş.
-Cibilliyet padişahım.
Sosyal düzenin ve adaletin gerçekleşmesi, sorumluluk duygusu taşıyan fertlerin varlığına bağlıdır. Bu da ancak eğitilmiş insanla mümkündür.
Eğitilmesi gereken insanında kendine özgü türüne sahip olması gerekir. Yıllarca eğitim versekte bir kediye konuşmayı öğretemeyiz. O zaman eğitim için kendine özgü türü iyi seçmek lazım konuşma eğitimini kediye değil papağana verildiği günlerde görüşmek üzere.
