Tefekkür etmek insanın yaşamını anlamlı kılan en değerli olgulardan biri.
Görmediğin şeyleri görmenin, duymadıklarını işitmenin ve anlamlandırılamayanları anlamlandırmanın en güzel yolu.
Yine bir gün iç dünyamın kalabalığıyla oturup acı tatlı ne varsa koyduk terazimize.
Dilimiz döndüğünce sizle de paylaşalım dedik. !
…
Tuhaf değil mi?
Koşar adım aştığımız yollar da dikkatsizce ilerlerken,
önümüzde olan kocaman kayavari taşları göremeyip takılıp düşüveriyoruz. !
Sonra başlıyoruz kayaya sövmeye.
Onu oraya koyanın anasını ağlatıyoruz tabiri caizse...
E haklıyız da hani.
Canımızı acıttı, yolumuzdan alıkoydu çünkü...
Halbuki kayanın bir günahı filan da yok yani.
Onun orada olmasının,
Ayağımıza takılıp bizi düşürmesinin tek amacı,
Hızımızı kesip, hangi yollardan geçtiğimizi göstermek için. !
Onun orada olmasının tek amacı,
Yaradanın onu bir takım şeylere vesile kılmış olduğu için... !
Suçu yok ki kayanın.
Belki de;
Kime?
Niye?
Ne için? vesile olacağını, hatta vesile olduğunu dahi bilmiyor. !
...
Biraz duruyoruz düştükten sonra,
Hani kanayan yaralarımız var ya dizimizde, onları saracağız.
Sararken acının etkisi midir, taşın şiddeti mi? bilmem ama dank ediveriyor beynimize.
Başlıyoruz kendi kendimize söylenmeye.
"Koşacağına yürüsene.
Bakmak yerine görsene.
Madem bu yola girdin yolun sonu için sabretsene. !
Bu acele niye. ?"
...
Biz insanlar, isteklerimize ufak bir çabayla erişeceğimizi sanar,
erişemediğimiz zaman, erişememe sebeplerini tek tek sayar ve o sebepleri suçlayarak kendi benliğimizi tatmin ederiz.
İnsan istediğine ulaşınca mutludur.
Ulaşamamışsa, onu mutsuz eden sebeplere sayıp sövmek en kolay duygu tatminidir çünkü.
Çok azımız, istediğimize erişememenin bir nimet, bir ödül olduğunu idrak eder.
Ve çok azımız, olmamasının hüznüne razı gelip daha güzeline kapı aralamanın hazzına erer. !
Daha uzatmayacağım.
Bilirim uzadıkça iş hep karmaşıklaşır çünkü.
Diyeceğim o ki;
Rabbim bakarken görmeyi ve çıktığımız yolda sabır elbisesini kuşanmamızı nasip etsin.
Zira hayat yolunda, tüm kapılar açık, fakat eşikler yüksektir.
‘Yolun sonu her ne olursa olsun’ emekle o yolda yürüdükten sonra sonuç hep hayır olacaktır. !
Madem bakıyoruz, görelim de.!
Menzilin sonu her daim güzel,
Her daim iyi,
Ve her daim hayırdır.
Biz o an idrak edemesek de.
-Nagehan Türk-
